Vulkanische vergezichten en historische locaties op het prachtige Martinique

Het prachtige Caribische eiland Martinique verrees, net als de rest van de eilandengroep de Kleine Antillen, miljoenen jaren geleden uit de zee, langs de boog waar de Caribische plaat tegen de Zuid-Amerikaanse plaat botst. Deze noodlottige gebeurtenis bracht een keten van vulkanen voort die zich uitstrekte van Puerto Rico tot Trinidad. Het vormde ook het landschap van Martinique zoals we dat vandaag de dag kennen: het “Isle of Flowers” is een weelderig paradijs vol wilde bloemen, glooiende groene heuvels en majestueuze vulkanische toppen. Sinds september 2021 is Martinique een door UNESCO erkend biosfeerreservaat. Martinique is een bewaard gebleven plaatje van ongerepte Caribische schoonheid. De habitats – zowel terrestrische als aquatische – wemelen van het leven, en de door de mens gemaakte monumenten (waarvan er vele al eeuwenlang staan) vormen een opvallend contrast met de natuurlijke.

Gelegen in het hart van de oostelijke Caribische Zee, onderscheidt Martinique zich als misschien wel het meest adembenemende eiland van de Kleine Antillen. Het combineert de charme van een tropisch paradijs met een vleugje Franse flair. Martinique betovert bezoekers met zijn ongerepte witte zandstranden, weelderige regenwouden en cultureel erfgoed. Het schildert een onweerstaanbaar tapijt van natuurlijke schoonheid en historische rijkdom, waarvan wij vinden dat iedereen het moet aanschouwen.

Misschien wel de beste bestemming voor sightseeing in het Caribisch gebied: het legendarische landschap van Martinique verdient het om volledig ontdekt te worden. Hieronder duiken we dieper in de natuurlijke geschiedenis van Martinique en geven we een paar aanbevelingen voor plekken waar deze het meest gewaardeerd kan worden.

Mont Pelée: “The Great Lady of The Nort”

Hoewel vulkanische activiteit een integraal onderdeel is van het verleden van Martinque, speelt ten minste één actieve vulkaan nog steeds een hoofdrol in het heden. Mont Pelée, liefkozend “The Great Lady of The Nort” genoemd, torent bijna 1400 meter boven het stadje Saint-Pierre uit. Met zijn groene vulkanische vlaktes en de voet en de top in de wolken is Mont Pelée de meest visueel indrukwekkende bezienswaardigheid van het eiland – en een ongelooflijke plek om een dag te wandelen.

Natuurlijk was Mont Pelée niet altijd zo kalm als nu. Na een intense periode die drieduizend jaar geleden eindigde, sluimerde de vulkaan eeuwenlang. Kleine stoomuitstoot werd waargenomen in 1792 en 1851 als bewijs dat de vulkaan actief was. Na enkele dagen van gerommel in 1902 barstte de vulkaan hevig uit. In 1929 begon Mont Pelée opnieuw uit te barsten, maar niet zo krachtig. In 1932 was Mont Pelée volledig stil geworden.

In 2020 verhoogde het Martinique Volcano Observatory het waarschuwingsniveau van Mont Pelée van normaal naar rusteloos vanwege een toename van de seismische activiteit. De vulkaan is weliswaar actief, maar veilig, omdat hij nauwlettend in de gaten wordt gehouden door het observatorium.

Energieke wandelaars kunnen de berg tot aan de rand beklimmen. Er zijn deskundige gidsen beschikbaar die stevige wandelschoenen (sportschoenen zijn niet goed genoeg), regenkleding (er zal waarschijnlijk een bui zijn), een trui (het wordt koel op de top), een hoed of pet, voldoende water en wat energierepen aanbevelen. De volledige ervaring duurt zes tot zeven uur en omvat een aantal zeer rotsachtige paden en een aantal gladde, modderige paden. Kies een mooie ochtend om de hellingen te beklimmen en bovenaan worden wandelaars beloond met een prachtig uitzicht. De meest gebruikte route die begint bij L’Aileron in Le Morne-Rouge, biedt een wandeling van vier uur. Voor een gewoonweg prachtig uitzicht op de berg, zonder de activiteit, kun je een bezoek brengen aan La Maison Régionale des Volcans in de buurt, waar een tentoonstelling (alleen in het Frans) en een film van een uur over uitbarstingen (met Engelse ondertiteling) de hele ervaring toelichten.

Ontmoeting met de bewoners van Mont Pelée

Vanaf het nabijgelegen Grande Savane is er een uitstekende wandeling van twee uur de berg op. Een route vanaf Beauséjour duurt vierenhalf uur, net als een route vanaf Désiles. Liefhebbers van flora, fauna, vogels en landschappen zullen gefascineerd zijn door welke ervaring ze ook kiezen. Dit komt doordat het gebied een van Martiniques dichtstbevolkte vogelreservaten is, waardoor elke beklimming van de hellingen een boeiende oefening in vogelspotten is.

De paden klimmen door meer dan 8.000 hectare van het grotendeels beboste natuurreservaat, dat door BirdLife International is erkend als een belangrijk vogelgebied. Wandelaars kunnen een groot aantal zeldzame soorten tegenkomen, waaronder de getemde kwartelduif, de kleine Antilliaanse gierzwaluw, de groene en purperkeel Carib, de blauwkopkolibrie en de Antilliaanse kuifkolibrie, de Caribische elaenia, de kleine Antilliaanse vliegenvanger, de kleine Antilliaanse piewee, de schubborstspotlijster en de pareloogspotlijster, de bruine en grijze trilvogel, de roodkeelsolitaire, de Antilliaanse euphonia, de Martinique wielewaal, de kleine Antilliaanse saltators en de kleine Antilliaanse goudvink. Als geen van deze uitgebreide, beschrijvende namen je bekend in de oren klinken, maak je dan geen zorgen: dat is zowel de norm als een deel van de charme.

Wandelen over de paden voelt een beetje alsof je een andere wereld betreedt, een wereld waarin vogelgezang de eeuwige snaar van het leven is. Dat de natuur nu zo effectief een gebied heeft heroverd dat eeuwen geleden overspoeld werd met magma, draagt alleen maar bij aan de mystiek en aantrekkingskracht van de regio.

Bezienswaardigheden vanuit Saint-Pierre

Hoewel Saint-Pierre nooit volledig is herbouwd na de grote schade door de uitbarsting van 1902, is er nog steeds genoeg te zien en te doen in het pittoreske stadje met ongeveer vierenhalfduizend inwoners, waaronder Le Mémorial de la catastrophe de 1902, Le Musée Volcanologique de Franck Perret en L’Ancienne église du Fort de Saint-Pierre.

Onder water, voor de haven, kunnen snorkelaars en duikers zich vergapen aan twee bijzondere standbeelden. Manman Dlo is een 20 ton wegende sculptuur van een zeemeermin, die in 2004 op de zeebodem werd geplaatst. Sindsdien is het gekoloniseerd door grote aantallen kleine sponzen, koralen en waaierachtige zeewormen. Als kunstmatig rif trekt de sculptuur hordes tropische vissen aan, zoals sergeant-majoors, duistere eekhoornvissen en gruntvissen. Op de omringende zeegrasvelden zijn zeeschildpadden en pijlstaartroggen te zien.

In 2015 kreeg de zeemeermin gezelschap van Yémaya, een enorm 12 meter hoog beeld van een wellustige vrouw, verdeeld in drie segmenten die van elkaar gescheiden zijn, zodat het lijkt alsof haar lichaam gedeeltelijk in het zand begraven ligt. Beide rusten op de bodem op een diepte van ongeveer 9 meter, maar zijn vanaf het oppervlak duidelijk zichtbaar.

Het historische en ecologische centrum van Noord-Martinique, Mont Pelée, en de omliggende uitgestrektheid zijn symbolisch voor de wilde schoonheid van het eiland.

Foto met dank aan de Martinique Tourism Authority