Straten van licht zand, krijtwitte huizen met kleurrijke ramen en deuren, gezellige vissershaventjes en een sprookjesachtige “vallei van duizend palmbomen”: de dorpen van Lanzarote in hun diversiteit zijn zeker een bezoek waard – en elke plaats vertelt zijn eigen verhaal.
Lees ook: Eilandhoppen in Italië: de pareltjes
Oorspronkelijk: Caleta de Sebo
Caleta de Sebo is de grootste van slechts twee nederzettingen op het naburige eiland La Graciosa van Lanzarote. Zandsporen vervangen straten, bezoekers en de lokale bevolking slenteren op blote voeten tussen de platte, witgekalkte stenen huizen met hun blauwe of groene deuren. Kleurrijke boten dobberen rond in de vissershaven en gezellige restaurants bieden vers gevangen specialiteiten. De plek gaat naadloos over in het strand, waar kristalhelder water je uitnodigt om af te koelen. Caleta de Sebo heeft een speciale band met Haría: lange tijd, toen La Graciosa voornamelijk leefde van de visserij, beklommen vrouwen vaak de 600 meter hoge klif van Famara op Lanzarote’s ‘grote zus’ met manden vol vis op hun hoofd om de vangst op de markt van Haría om te ruilen voor groenten en fruit. Terug op het strand staken ze een vuur op de kust aan, zodat de mannen ze konden vinden en per boot konden meenemen.
Aanbiddelijk: Haría
In het noorden van het eiland Lanzarote, genesteld tussen weilanden en akkerland, ligt het boerendorp Haría in de “Vallei van de Duizend Palmen”. Door de relatief hoge regenval lijkt het een groene oase midden op het eiland, talloze dadelpalmen bepalen het beeld. Volgens een oud verhaal plantten de bewoners daar altijd één palmboom als er een meisje werd geboren, twee voor elke jongen. De huizen van Haría zijn gebouwd in het traditioneel eenvoudige eilandontwerp: huizen met een plat dak met niet meer dan twee verdiepingen. Op het dorpsplein tussen eucalyptus- en laurierbomen is er elke zaterdagochtend een ambachtelijke markt om te snuffelen. Er mogen alleen lokale, zelfgemaakte producten worden aangeboden – of het nu gaat om kaas, gesmede oorbellen of zelfgemaakte parfum. De beroemdste kunstenaar van Lanzarote, César Manrique, koos de levendige plek als zijn laatste verblijfplaats. Wie geïnteresseerd is in cultuur, kan vandaag zijn huis en zijn graf op de begraafplaats bezoeken.
Alternatief: Caleta de Famara
Aan de noordwestkust van Lanzarote waait de wind ruwer, het landschap is weids, de grond is kaal, zonder grote begroeiing. Er zijn enkele wild verspreide huizen in de zanderige baai van Famara, ze vormen het vissersdorpje Caleta de Famara. Behalve de verharde hoofdweg lopen er witte zandpaden door de plaats. Slechts enkele bungalows dienen als accommodatie voor bezoekers. Aan de kleine boulevard bevinden zich visrestaurants die bekend staan om hun verse Canarische keuken. Het aangrenzende, bijna zes kilometer lange natuurlijke strand is bij eb tot 100 meter breed. Door sterke windstoten en hoge golven is de relaxte plek vooral populair bij surfers.
Charmant: Puerto Calero
Van 1986 tot 1989 werd aan de zuidoostkust van Lanzarote de eerste jachthaven van de Canarische Eilanden gebouwd. Hoewel Puerto Calero nu als modern en exclusief wordt beschouwd, heeft het tegelijkertijd een rustige havensfeer behouden. De oorspronkelijke oude stad biedt een verscheidenheid aan winkelmogelijkheden, charmante cafés en restaurants aan het water nodigen uit om te feesten en te vertoeven – en bieden een panoramisch uitzicht op de boten en de brede Atlantische Oceaan. Avontuurzoekers verwonderen zich over de onderwaterwereld tijdens onderzeeërtochten, romantici kuieren ’s avonds langs de verlichte promenade.
Lees ook: De mooiste wandelroutes op de Canarische Eilanden
Uitstekend: Yaiza
Het rustige Yaiza in het zuiden van het Canarische eiland Lanzarote heeft verschillende prijzen gewonnen voor het mooiste dorp van Spanje en doet zijn naam nog steeds eer aan. In het stadsbeeld worden witgekalkte huizen afgewisseld met statige herenhuizen en historische gebouwen, palmbomen langs de straten, die altijd schoon zijn en bloemen schitteren in de tuinen. De stad wordt omlijst door zwarte en okerkleurige lavavelden. Fijnproevers brengen een bezoek aan restaurant La Era, dat is gevestigd op een 300 jaar oud landgoed en is ontworpen door de eilandkunstenaar César Manrique.