Socotra is een juweeltje tussen Arabië en Afrika. Het ligt als een parel van biodiversiteit in de Indische Oceaan. En: De meeste mensen hebben nog nooit van haar gehoord. Een echte insidertip. Socotra is een archipel bestaande uit één grote en drie kleinere eilanden. Gelegen op ongeveer 230 kilometer ten oosten van Somalië en 380 kilometer ten zuiden van Jemen, tot wiens grondgebied ze behoren. Tot 20 jaar geleden was het voornamelijk alleen per schip bereikbaar, maar bezoekers van het vasteland kwamen slechts sporadisch. Dus de natuur en de cultuur van de eilandbewoners, de Socotris, bleven eeuwenlang bijna onaangetast. Het is dan ook niet verwonderlijk dat UNESCO deze “tweede Galapagos” in 2008 tot Werelderfgoed verklaarde – en dat de adverteerders van het Jemenitische land zich met al hun ijver willen richten op duurzaamheid en groen toerisme.
Lees ook: Lamu Island- Een onontdekt eiland van Kenia
Gelegen in de noordwestelijke Indische Oceaan bij de ingang van de Golf van Aden, is het 130 kilometer lange eiland een schatkamer van evolutie: door zijn isolement – de Socotra-archipel ongeveer 30 miljoen jaar geleden gescheiden van het Arabische schiereiland – bleven planten en dieren zich geïsoleerd ontwikkelen op het eiland. 30 procent van de planten, 75 procent van de reptielen en 80 procent van de insecten zijn uniek op Socotra. En niet alle soorten zijn al lang onderzocht.
Zelfs de inmiddels ruim 60.000 eilandbewoners, de Sokotri, hadden tot eind jaren negentig geen regelmatig contact met de buitenwereld. Ze ontwikkelden en behielden hun eigen taal en cultuur. Al jaren landt er – als de weersomstandigheden het toelaten (de harde wind van juli tot september is kritiek) – elke dag een vliegtuig in Hadibu, de hoofdstad van het eiland, waar in 1999 de civiele vluchtoperaties begonnen op de voormalige militaire luchthaven met zijn 3.000 -meter lange landingsbaan. De zeehaven is ook de belangrijkste van het eiland. Naast groenten en fruit die op Socotra nauwelijks groeien, zijn er al geruime tijd steeds meer toeristen aan boord van het vliegtuig.
Eenvoudige accomodaties
Maar het eiland in de Hoorn van Afrika biedt veel meer dan ongewone eenzaamheid en rust: als je kiest voor een van de eenvoudige kleine hotels in Hadibu, aan de noordkust van het eiland aan de voet van de berg Jabal al-Jahir, zul je één worden met de natuur. En kan je vertragen in met palmbomen omzoomde wadi’s met natuurlijke poelen, tussen berghoge zandduinen en schijnbaar sprookjesachtige bossen met delicaat roze bloeiende woestijnrozen. En naturalist worden.
Endemische vogels
Je hoeft geen ornitholoog te zijn om enthousiast te zijn over lokale endemische vogels zoals de Socotra-ster met zijn zwarte en rode vleugels, de Socotra-zonvogel met zijn gebogen snavel of de buizerd, die ook naar het eiland is vernoemd. De Egyptische gieren zijn ook in andere delen van de regio te vinden, maar ze zouden de trouwste metgezellen van toeristen zijn: ze wachten discreet om te zien of er iets voor hen af valt tijdens de picknick.
Het symbool van Socotra: drakenbloedbomen
Het symbool van Socotra – en een populair fotoobject – zijn de drakenbloedbomen met hun paddenstoelachtige kroon van stekelige bladeren, die ooit door schilders en genezers begeerd waren vanwege hun bloedrode hars. Vergelijkbare dingen groeien alleen maar weer op de Canarische Eilanden. Het sap van deze unieke Socotra wierookboom is vandaag de dag nog steeds erg in trek. Er zijn andere exotische planten. De stervormige rode bloemen zijn mooi om naar te kijken, maar allesbehalve “geurig”. We hebben het over de succulente Caralluma socotrana, die alleen hier voorkomt, vandaar de botanische naam. Het trekt vliegen aan met een soort aasgeur.
Lees ook: 10 x doen op Saadiyat Island
Geen massatoerisme
In de zomer is het voor de Socotris een beetje zoals vroeger. Voordat de vliegtuigen kwamen. Dan komen er geen Europeanen meer wandelen door de bergen en drakenbloedbomen fotograferen. De stormen die tussen mei en september over de archipel razen, zijn gewoon te heet voor Europese vakantiegangers, hoe zwaar ze ook zijn. Een verplichte pauze waarin het eiland en zijn bewoners jaarlijks kunnen bijkomen van de nog enigszins onbekende zaken met het toerisme. De beste tijd om Socotra te verkennen is tussen november en maart.