Macht, glorie en andere natuurlijke fenomenen: In Tasmanië zijn er een heleboel onmisbare natuurlijke spektakels en fenomenen om op te jagen tijdens je volgende vakantie.
Lees ook: De fascinerende cultuur van Nieuw-Caledonië
Zuiderlicht – Jagen op Aurora Australis
Het noorderlicht, of Aurora Borealis, is een grote aantrekkingskracht voor wereldwijde reizigers naar Arctische gebieden, maar velen moeten het zuidelijke equivalent, Aurora Australis, nog ontdekken. Een van de weinige plaatsen ter wereld waar je deze majestueuze zuidelijke lichtshow kunt zien, is in Tasmanië.
Aurora’s treden op wanneer volledig geladen deeltjes uit de zon barsten, waardoor zonnewind ontstaat. Deze zonnewind wordt zowel naar de Noord- als de Zuidpool aangetrokken en dit levert de lichtshows op. De zuidelijke versie kan echter ongrijpbaar zijn. Hoewel het het hele jaar door in Tasmanië kan worden bekeken, is de kans het grootst dat je het spektakel in de winter zult zien, vanaf een afgelegen zuidelijke locatie met weinig lichtvervuiling en bewolking, en een weids uitzicht op het zuiden.
De lichten kunnen dof of onzichtbaar zijn voor het blote oog, dus je hebt een goede camera en een statief nodig. De lens moet zo groot mogelijk zijn en hetzelfde geldt voor het diafragma. Hierdoor komt er maximaal licht in de camer. Stel ten slotte je focus in op oneindig en je bent klaar om de show vast te leggen.
Het draaien van de fagus – Vijftig tinten herfst
Van eind april tot mei verandert Tasmanië’s bladverliezende beuk, Nothofagus gunnii aka fagus, in schitterende tinten goud, oranje en roestrood, wat een uniek seizoensspektakel creëert in nationale parken. De fagus komt alleen voor in Tasmanië. Een van de meest toegankelijke plekken om het draaien van de fagus te zien zijn de Tarn Shelf en Lake Fenton in Mount Field National Park, waar gletsjermeren zijn omzoomd met fagus-goud. Fagus zet ook het Dove Lake-circuit en de Crater Lake-wandeling aan, in Cradle Mountain-Lake St Clair National Park.
Adem de meest verse lucht in – Adem in en houd vast
De Roaring Forties trekken over Kaap Grim, in het uiterste noordwesten van Tasmanië, en brengen wat van ’s werelds schoonste lucht met zich mee. Deze stromingen, die zich op de breedtegraden tussen 40 en 50 graden zuidelijk bevinden, stuwen de lucht over duizenden kilometers open oceaan voordat ze uiteindelijk land in Tasmanië bereiken. De CSIRO heeft sinds 1976 een onderzoeksstation op Cape Grim in stand gehouden, waardoor een wereldwijde basislijn is gecreëerd om de toenemende vervuiling over de hele wereld in kaart te brengen. Uit deze metingen blijkt dat Cape Grim de schoonste lucht ter wereld heeft. Adem diep.
Bosbaden – Zeldzaam regenwoud ontmoet kustheide
Vind je diepere groen in Takayna/Tarkine in het noordwesten van Tasmanië, tussen 447.000 hectare bos, wilde rivieren, onbeschutte bergen, magnesietgrotten en uitgestrekte kustheide. De Tarkine heeft het grootste stuk gematigd regenwoud op het zuidelijk halfrond en heeft een heilige betekenis voor Tasmaanse Aboriginal-bewaarders. Verbind je cultureel, spiritueel en fysiek met de natuur aan de rand van de wereld.
Serieus grote golven – 50 km/u op de zuidpunt van Tasmanië
De hoogste zeekliffen in Australië flankeren het Tasman-schiereiland, in het zuiden van het eiland, en vanaf hier kun je Shipstern Bluff beklimmen en een epische surfshow bekijken. Plaatselijk bekend als Shippies, bereiken de golven hier negen meter en behoren tot de meest uitdagende ter wereld, alleen toegankelijk voor de meest ervaren surfers die met jetski’s de golf in worden gesleept. De rest van ons kan de sets van hoog op de bluf zien binnenrollen en voelen dat we deel uitmaken van iets dat veel groter is dan wijzelf.
Lees ook: 4 verassende eilanden in Australië
Maak kennis met ’s werelds grootste vleesetende buideldier – Verwacht duivels gedrag
Onder het relatief grote aantal endemische soorten in Tasmanië, die nergens anders op aarde te vinden zijn, bevindt zich de bedreigde, nachtelijke en schuwe Tasmaanse duivel. Gelukkige wandelaars kunnen ze in het wild observeren, hoewel de duivels betrouwbaarder te zien zijn in wildparken rond het eiland, waaronder Bonorong Wildlife Sanctuary, Devils@Cradle en de Tasmanian Devil Unzoo. Genoemd door vroege Europese kolonisten vanwege zijn onaardse geschreeuw en keelgeluid, is de duivel een aaseter die zich voedt met hele karkassen, inclusief botten. Twee andere vleesetende buideldieren bewonen Tasmanië: de gevlekte staart quoll, en de oostelijke quoll.