Op culinaire ontdekkingstocht naar Lanzarote? Het eiland van zand, vulkanische as en het vocht van de passaatwinden ligt op slechts 100 kilometer van Afrika in de Atlantische Oceaan. Het hele jaar door, milde klimatologische omstandigheden met een gemiddelde temperatuur van 21 graden Celsius met zeldzame regenval en minerale, vulkanische bodems maken de teelt van verschillende gewassen zoals wijn, zoete aardappelen en peulvruchten op het Canarische eiland mogelijk. Naast visserij spelen landbouw en veeteelt traditioneel een grote rol op Lanzarote: Bekende producten op het eiland zijn zoete aardappelen, aardappelen uit Los Valles, geiten- en schapenkaas, wijn uit La Geria, de geroosterde bloem Gofio, zeezout en krabben uit La Santa in het westen, blauwvintonijn, wrakbaars en diepzeekabeljauw. Op zondag verkopen de lokale producenten van het eiland hun producten op de boerenmarkt in Tinajo en op zaterdag in Haría. Het culinaire erfgoed op Lanzarote wordt gevormd door de oude Canarische Guanche, maar ook door Spanje en Zuid-Amerika. Eenvoudige gerechten zoals groentestoofschotels, vlees- en visgerechten, zoals Sancocho canario van de vernielde baars (gerecht van gezouten vis met aardappelen en zoete aardappelen) of puchero en de gezouten en gerimpelde aardappelen papa arrugadas vergezeld van mojo zijn typerend voor Lanzarote. Hier enkele tips.
Kunst gemaakt van wijnstokken: wijn uit Lanzarote
De druivenoogst begint al in juli op Lanzarote. Op het Canarische eiland wordt wijn verbouwd op een oppervlakte van ongeveer 2.000 hectare. La Geria en Masdache in het binnenland zijn de wijnbouwcentra van het eiland. In mindere mate wordt er ook wijn verbouwd in Ye-Lajares tussen Haría en Teguise. Zo ver het oog reikt, groeien individuele wijnstokken in diepe holtes in zwarte lava-as in het wijnbouwgebied La Geria. Het water wordt opgeslagen in het lavagrind in de holtes, zodat het niet kan verdampen en de wijnstokken van vocht voorziet. Een halfronde stenen muur rond elke minikrater beschermt de wijnstokken tegen de passaatwinden. Het bijna surrealistische maanlandschap werd in de jaren zestig door het Museum of Modern Art in New York City uitgeroepen tot totaalkunstwerk. Op Lanzarote wordt sinds 1993 voornamelijk witte wijn met een beschermde oorsprongsbenaming geproduceerd. Lanzarote wordt gemaakt van de inheemse druivensoort Malvasia Volcánica. Er zijn ook uitstekende rosé- en rode wijnen. Andere belangrijke druivensoorten zijn Listán Blanca, Listán Negra, Moscatel de Alejandría en Diego y Negra Mulata. Talrijke wijnhuizen nodigen je uit voor wijnproeverijen. De wijnmakerij El Grifo heeft zelfs een eigen klein wijnmuseum. Er zijn in totaal 21 wijnhuizen op Lanzarote. Verschillende organisatoren bieden individuele wijnreizen aan: Geïnteresseerden bezoeken verschillende wijnhuizen, van grote producenten tot familiebedrijven, en krijgen zo inzicht in de teeltmethoden en het productieproces van de wijnen.
Uitstekende geiten- en schapenkaas
De geit was in het verleden van onschatbare waarde voor de lokale bevolking van het eiland als vee. Van geiten kregen ze melk, kaas, vlees, vet en leer voor kleding en schoenen. Ze maakten ook gereedschap van de hoorns. Op het eiland wordt voornamelijk de Majorera geit gehouden, die bijzonder robuust is en zich goed aanpast aan het droge klimaat. Maar er wordt niet alleen geitenkaas geproduceerd, maar ook schapenkaas op basis van de melk van het Canarische schaap of kaas gemaakt van gemengde melksoorten. 14 ambachtelijke kaasfabrieken op Lanzarote hebben hun krachten gebundeld in de Asociación de Queserías Artesanales de Lanzarote (AQUAL) en produceren voornamelijk verse, halfgerijpte en gerijpte geitenkaas. De kazen die door deze ambachtelijke zuivelfabrieken worden geproduceerd, zijn voorzien van een kwaliteitszegel. De kazen van Lanzarote hebben talloze internationale prijzen gewonnen in competities zoals de World Cheese Awards en vertegenwoordigen een belangrijk onderdeel van de cultuur en traditie van het eiland. In 2021 streden 62 kaasmakerijen van de Canarische Eilanden om de Super Oro (Super Gold) medaille als beste kaas. Een bezoek aan een kaasmakerij zoals Finca de Uga, El Faro, Tinache, Montaña Blanca, Granja San Roque, Flor de Teguise, Atalaya, Rubicón, Tajaste of Montaña de Haria is een echte aanrader om alles te leren over de productie van de kaas en om verschillende soorten kaas te proeven.
Van de knol – zoete aardappelen en aardappelen uit Lanzarote
De aardappel kijkt terug op een lange geschiedenis: Aardappelen zijn een belangrijk hoofdvoedsel op Lanzarote en werden in de 16e eeuw op het eiland geïntroduceerd. De aardappel, die wordt geteeld in de bergen en hellingen van Los Valles, in het noorden van de stad Teguise, is een van de meest gewaardeerde landbouwproducten op Lanzarote. Het is een aardappelsoort met een rode schil die het beste past bij de klimatologische omstandigheden van het eiland. De Los Valles-aardappel heeft zijn eigen keurmerk. Het wordt ook gebruikt voor het populaire gerecht papas arrugadas.
De oogst van zoete aardappelen begint in juli en duurt tot december. De natuurlijke zandvelden in het laagland van El Jable, die zich onder het Famara-massief aan de noordwestkust over het hele eiland uitstrekken tot aan Puerto del Carmen en Playa Honda, bieden de ideale randvoorwaarden voor de teelt van de populaire knol. De zandvelden bestaan uit mariene sedimenten die door de wind in dit deel van het eiland zijn afgezet en zijn bedekt met een dunne laag lapilli van as die vocht vasthoudt. Zoete aardappelen worden “batata” genoemd en behoren niet tot de nachtschadefamilie zoals de aardappel. De zoete aardappel is een goede bron van mineralen en vitamines.
Wist je dat… je op Lanzarote kunt koken met de hitte van de vulkaan?
De universele kunstenaar César Manrique (1919-1992) is stijlbepalend voor het eiland Lanzarote met zijn visie op organische gebouwen in harmonie met de natuur: talloze gebouwen en kunstwerken van hem zijn over het hele eiland te vinden. In het Timanfaya National Park met zijn 30 vuurbergen, die in de 18e eeuw zijn ontstaan door de vulkaanuitbarstingen op Lanzarote, werd in 1969 door Manrique het restaurant El Diablo gebouwd. Het is ingevoegd in een rond gebouw met één verdieping, waarvan de voorgevel bestaat uit een breed glazen raam dat uitzicht biedt op de uitgestrekte lavavelden. Het restaurant bevindt zich op het uitkijkpunt Islote del Hilario, dat oprijst in het midden van de lavazee die wordt doorkruist door slapende kraters. De temperatuur overschrijdt 600 graden Celsius op een diepte van slechts 15 meter en de natuurlijke warmte van de vulkaan wordt gebruikt in een speciaal ontwikkelde grilloven voor het koken en grillen van groenten, vlees of vis.
